චාන්දිගේ සිතුවිලි උයන

මල් සුවඳ. මේ මහ සයුරට නොකියාම නුඹ ගිහින් ආයෙත් නෑ එන්නේ ඉවුරෙ හැපි හැපී හඬනා දිය රැළි නෑ ඒ බව තාමත් දන්නේ හැමදාකම මා ආවත් මේ සයුරු තෙරට ඒ බව ඇයි නොතේරෙන්නේ කිමද කිය කියා  මගෙ හදවත නිතරම මාගෙන් විමසන්නේ ඈත ඈත මහ සයුරේ නොපෙනෙන  සිතිජයේ ඔබ කොහේ සැඟවිලා ගියෙද කියනු මා ප්‍රරෙමියේ උදාවන නව දිනෙක දින ගනියි එකින් එක දින පොතේ නොඑන මුත් ඒ දිනය අප පැතුම්  සඟවනු කෙසේ පිපෙන්නේ නේක මල් හැමදාම ගං තෙරේ සුවඳ දී මිලින වෙයි වැටී වැටී මේ මිහිතලේ සිඹින්නට නොහැක ඒ කුසුම් ඔබෙ සුවඳ මතක් වේ ඔබ වැනි වූ මලක් නම් නොපිපේවි යලිත් නම් මේ ගමේ චාන්දි.

ලා සඳ  රැස් රටා මවන  මේ මැණික් ගං දෑල හමන  මද පවන් රැල්  සිසිලසේ දැවටි දැවටී  මා හිස පිරි මදින  ඔබේ අතැඟිලි  දිගු කෙහෙරැලි  අතර  හිමි හිමින් නිවයි මා සිත් සයුර ආදරෙන් වෙලි වෙලී  නිල් තරු වියන යට දිලි දිලී  නැගන මැලවෙන  කලා මැදිරි එළි දකින  මනරම් රාත්‍රියක  රැය පුරා කොදුරමින්  අප දිවියේ මග හසර ඔබ දෙපා මත හිස හොවාන  සෙනෙහසින්  ඔබෙ මැණික  සුව විදී මා හිමිගෙ  සෙනෙහෙ ගං දියෙ තෙමී නොමියෙනා මේ රැය පුරා  නිදි නොමැති අප දෑස පිරිමදින මැණික් නදී දිය ගලා යන අපූරුව  වැදි වැදී ගං ඉවුර මේ වනස්පතිය හඬවමින් හඬනගන  අතුපතර  සිළි සිළිය වැදි වැදී ඔබේ උණුසුම සොයන තාමත් තරුණයි  අපේ පෙම කිසිදාක  නොමියෙනා