ආදරනීය මලීෂා 4

අපි නිතර පාසැලේ වැඩ කටයුතු වලදී එක්ව සිටින්නටත්, එක්ව වඩ කරන්නටත් පුරුදු වුනෙමු. මගේ ගණිත දැනුම ඇයට දෙන්නටත් ඇගේ භාෂා දැනුම හා විද්‍යා දැනුම මට ලබා දෙන්නටත් නිතර ප්‍රශ්න හා උත්තර සාකච්ඡා කරන්නටත් අපි පුරුදු වුනෙමු. මුවාලේ මහත්මිය ඉතා කරුණාවෙන් අප හට අවශ්ය‍ය දැනුම ලබා දෙන ලදී. පාසැලේ බාහිර ක්‍රියාකාරකම් සඳහා මම පා පන්දු ක්‍රීඩාවත්, ඇය දැල් පන්දු ක්‍රීඩාවත් තෝරා ගැනුණි. සවස් වරුවේ පුහුණුවීම් සඳහා අප දෙදෙනාම එක්ව ක්‍රීඩා පිටිය වෙත ගියෙමු. පාසැලේ අනෙකුත් අප පන්තියේ යහලුවන් ද අප සමඟ මේ සඳහා සහභාගි විය. අපි නොයෙක්වර පාසැල් චාරිකා සඳහා එක්වීමු.

 දිනෙක අපි සත්තු වත්ත බැලීමට ගියෙමු. අප රටේ විශාල සත්තු වත්තක් නැත. සතුන් නිදල්ලේ ගතකරණු දැකීම තරම් සතුටක් අපට නැත. විශාල වූ වපසරියක සතුන් සඳහා වෙන්වූ අභය භූමි අප රටේ බහුලව දක්නට ලැබේ. බොහෝ යුරෝපීය සංචාරකයන් අප රටට ඇළුම් කරන්නේ මේ අභය භූමි  තුල දක්නට ඇති නිදල්ලේ වෙසෙන විශාල සත්ව ගහනයන් නිසාමය. අට වසරේදී පන්ති චාරිකාව සඳහා අප විසින් තෝරා ගැනුනේ 'මුඩවන්ගා ගාඩ්න්ස්' නම් වූ සත්තු වත්තයි. අද එය දරුවන් සඳහාම වෙන්වූ අධ්‍යාපනික ආයතනයක් බවට පත්වී තිබීම සැබැවින්ම සතුටු විය හැකි කරුණකි. මෙම චාරිකාවේ දී ඇයටත් මටත් ඉතා කිට්ටුවෙන් ආශ්‍රය කිරීමට ලැබුණි. ඇය ඉතා කරුණාවෙන් පිරි හදවතක් ඇති තැනැත්තියක බව මම හඳුනා ගතිමි.

 ශ්‍රී ලංකාවේ සත්තු වත්ත සැම්බියාවේ සත්තු වත්තට වඩා කුඩා වුවුවද ඉතා විශාල සතුන් ප්‍රමාණයක් හා උරග සංඛයාවක් එහි වෙසෙන බවත් පිරිසිදු කමින් එය මෙයට වඩා උසස් තත්වයක ඇති බවත් ඇගෙන් මම දැන ගත්තෙමි.

අපි දෙදෙනා හා අපගේ යහලු යෙහෙලියන් එක්ව අපි අපේ රටවල වෙනස්කම් හා සමානකම් ගැන කතා කලෙමු. අපි නොයෙකුත් සොඳුරු දේ කතා කලෙමු.  ගෝරිල්ලන් ගේ කූඩුව අසල දී ඇගේ අත් ලේන්සුව ඌට දිගු කලාය. එය සැනෙකින්  අතට ගත් ගෝරිල්ලා එය දෙපැතට වනමින් විසුළු මුණක් ඇතිව එහාටත් මෙහාටත් පනින්නට වුණි. අප පන්තියේ සිසුන් මෙන්ම ගුරුවරුන්ටද මෙය මහත් විනෝද ජනක අවස්ථාවක් වුණි. අපි උගේ සෙල්ලම් බලා සතුටු වුනෙමු. හිමකිරම සැමටම  පාසැලෙන් ලැබුණි. ඇය ගෙනා බටර් කේක් ද පන්තියේ අනෙක් අය රැගෙන ආ අල බැදුම් , ටොෆී වර්ග හා මා විසින් රැගෙන ගිය බිස්කට් ද අප බෙදාහදා ගත්තේ සතුටිනි.

"මලීෂා , ඔයාගෙ කෙක් එක හරිම රසයි. හරිම මෘදුයි"  මම කීවෙමි.

"ආ.. ඒ අපේ කෙක් හදන ක්‍රමයෙ වෙනස චිෂී" ඇය කීවේය. "නැත්නම් කේක් වර්ග ලෝකෙ කොහෙත් එකයි" ඇය කීවේය.

"ඔයාලගෙ රටේ සමහර කෑම වර්ග අපේ රටේ අයට එච්චර රසට හදන්න බෑ, ඒ ඔයාලට ඒ කෑම හදල පුරුදු නිසා . ඒ වාගෙ සමහර කෑම වර්ග අපිටම ආවේනිකයි. කේක් නම් අපි ඉගෙන ගෙන තියෙන්නෙ සුද්දන්ගෙ වෙන්නැති. " ඇය කීවේය.

"අපේ රටේ කොහොමත් කේක් හයියයි". ජේසී කීවේය.

"හ්ම් " මුලෙන්ගා කීවේ සිනාවක් මුවඟට නගා ගනිමිනි.

" දැන් අපි කොහෙද  යන්නෙ,  මිසිස් මුවාලෙ? බ්‍රෙන්ඩා ඇසීය.

" අපි දැන් රෙප්ටයිල් පාක් යමු නේද?" අපේ ගුරුතුමිය ඇයට පිළිතුරු දුන්නේය.

අපි සියල්ලෝම උරඟ උයනට ගියෙමු. නොයෙකුත් ආවේනික උරඟයින් අපි දුටුවෙමු.  බ්ලැක් මාම්බා නම් වූ විශාල විශසහිත උරඟයින් ද, පෆ් ඇඩර් නම් විශ සහිත නයි වර්ගය ද, නොයෙකුත් කෝබ්‍රාවන් ද , වයිපර් නමින් හැඳිවෙන නයි විශේෂය ද අපි දැක්කෙමු.

 ඊලඟට එලිමහනේ වෙසෙන සීබ්‍රාවන් ද ,ජිරාෆ් ද , පැස්බරුන් ද උන්ගේ විශාල බිත්තර ද දුටුවෙමු. අපගේ දහවල් ආහාරය ඉතා සරල පාන් සැන්ඩ්විච් කිහිපයක් විය. ඉන්පසු තව දුරටත්  බැබූන්, චිම්පන්සින්, සිංහයන් හා අලි ඇතුන් ද අපි දුටුවෙමු. හයිනාවන් හා කුඩූ හා ඇන්ටිලොප් මුවන් ද ගෝණුන් හා හිපොපොටේමස් ද බැලුවෙමු. කුරුලු උයනේ දී රාජාලියන් උකුස්සන් වර්ග මෙන්ම ගිරාවර්ගද කොකුන් වර්ග ද ෆ්ලෙමින්ගෝස්  නම් වූ අසිරිමත් කුරුල්ලන් ද දුටුවෙමු. සවස්වන විට අපි සැවොම උද්භිද උද්‍යානයේ සිරි නැරඹුවෙමු. නොයෙක් තුරුලතාවන් ද විශාල බොබාබ් ගස් ද සැම්බියාවට ආවේනික වූ පැලෑටි ද අපි හඳුනා ගත්තෙමු.  මේ අතරතුර මලීෂා විසින් සිය අත්දකීම් ද ශ්‍රී ලංකාවේ නොයෙකුත් විස්තරද අපට කියා දුන්නාය. සොඳුරු මතකයන් රැසක් සමඟ සවස 5.00 ට පමණ අපි යලිත් පාසලට පැමිණියෙමු.  

මේ කාලය වන විට මම අවුරුදු දහහතරක ළමයෙකු වීමි. ඇය මට වඩා මාස ගනණකින් බාල වයසේ පසුවුණි. සෑම දිනකම උදෑසන ඇය සුරඟනක සේ  පාසැලට පැමිණෙනු දක්නට ලැබුණි. ඇගේ කොණ්ඩය කරල් දෙකට ගොතා දෙපැත්තට දමා තිබුණි. සුදු පැහැති බ්ලව්සයත්, අළු පැහැති කොට සායත් සමඟ අළු පැහැති ටයි පටියත් ඇගේ නිල ඇඳුම වුණි. මට අළු පැහැති දිගු කලිසමත් සුදු පැහැති අත්දිග කමිසයත් අළු පැහැති ටයි පටියත් නිල ඇඳුම සේ අඳින්නට සිදුවුණි. අප පාසැලේ නීති රීති අනුව අපට කිසිවෙටෙක මේ නිල ඇඳුමෙන් තොරව පාසැලෙන් පිට හෝ පාසැල්  කාලයේ දී හෝ තනිව කතා කිරීමට අවස්ථාවක් නොලැබුණි.

මේ කාලයේදී සතියේ දින වල මා ඇය පාසැලට පැමිණෙන තෙක් මග බලා සිටියෙමි. ඈ නොපැමිණි දියනයන්හි මගේ සිත දහස් වර හඬා වැටුණි. නමුත් මා එසේ ඇය ගැන බලා සිටි බව දැන සිටියේ මා පමණි.  එක් වතාවෙක ඈ සති කිහිපයක්ම පාසැලට නොපැමිණියේය. සොයා බැලීමේදී ඇයට දරුණු උණ රෝගයක් වැළදී ඇති බව දැනගන්නට ලැබිණි. මම මහත් කණගාටුවෙන් පසුවූ බව මගේ ගුරුතුමිය කෙසේ හෝ හඳුනාගෙන තිබිණ. ඈ මහත්වූ කරුණාවෙන් මා ලඟට කැඳවා ඇගේ ඇත්ත තත්වය පහදා මා ඇය කෙරෙහි සිතක් රඳවා ඇත්නම් එය අත්හැරගන්නා ලෙසත්, ඇගේ දෙමාපියන් කිසිවිටෙකත් මේ සම්බන්ධයට කැමති නොවනු ඇතැයි ද පහදා දුණි. ම'සිත සිය දහස් වර හඬා වැටුණි. මලීෂා යලි හමුවන තුරු ඇඟිළි ගනිමින් මම පසුවුනෙමි. සැමදාකම හවස් යාමයේ මම අප පල්ලියට ගොස් ඈ වෙනුවන් යාඥා කලෙමි. දිනක් අප පන්ති රැස්වීමේදී ද අප ගුරුතුමිය ඈ වෙනුවෙන් අප සියළු දෙනාටම යඥා කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. අපි සැවොම ඈ වෙනුවෙන් යාඥා කලෙමු. දෙවියන් ගෙන් අපි ඉල්ලා සිටියේ ඇයට ඉක්මන් සුවය ලබා දෙන ලෙසයි.

කිහිප විටක්ම මම ඈගේ නිවෙස ඉදිරියෙන් ගමන් ගත්  නමුත් මට ඈ මුන නොගැසුණි. තවත් සති කිහිපයකට පසුව ඇය සුවපත්ව පාසැලට පැමිණියේය. මේ සති කිහිපයට ඈ වැහැරී සුදුමලිව ගොස් සිටිබව පෙනුණි. මා දුටුවිට ඇගේ නෙතට කඳුළු පිරෙනු දුටුවෙමි.

"චිෂී, සුබ උදෑසනක්! ඔබට" මා කිසිවක් කීමට පෙරම ඇය පැවසුවේය.

"සුබ උදෑසනක් මලීෂා, කොහොමද ? ඔයාට, දැන් සනීපද? "

"අනේ ඔව් චිෂී, දැන් නම් මට හොදටම සනීපයි. ඔයාට කොහොමද? චිෂී?"

"වරදක් නෑ මලීෂා, මම නම් හොඳින් ඉන්නවා. ඔයාගේ මග හැරුනු නෝට්ස් ටික ලියාගන්න මම උදව් කරන්නම්. මේ ටිකේ ඔයාට වැඩ ගොඩක් පාඩු උනා නේ ද"

" ඒක නම් ලොකු උදව්වක් චිෂී.  ඔයාට ගොඩාක් ස්තූතියි!"

" ආ.... ඒක ඉතාම සුළු උදව්වක් නෙ මලීෂා."

පාසල් වේලාවෙන් පසුව අපි දෙදෙනාම එකතුව පහුගිය දිනයක් හි මගහැරුණු පාඩම් ලියා ගතිමු. ඒවා සාකච්ඡා කලෙමු. කාල සීමාවෙන් පසුව වුවද අප ගුරුතුමිය අප වෙනුවෙන් වෙහෙසී පහුගිය පාඩම් නැවත අපට කියාදීම නිසා මගේ ද දැනුම වර්ධනය වීම සිදුවිය.

මේ හේතුවෙන් ඇයටද කිසිදු අපහසුවකින් තොරව ඉදිරි වැඩ කටයුතු කරගෙන යාමට හැකිවී තිබිණ. ගතින් දුබලව සිටි ඈ රැකබලා ගැනීමට ඇගේ දෙමාපියන් මහත් උත්සාහයක් ගත් බව පෙනිණ. නිතරම පාසැල් වේලාවෙන් පසුව ඇගේ මව අප සමඟ රැදී සිටිමින් ඇයට වේලාවට ආහාර හා බෙහෙත් ලබා දීම ඈ අතින්ම සිදුවුණි. අප පාසැල හමාරවී ආපසු යත්දී ඇය මා අපගේ නිවෙස අසලින් බස්සවා යාම නිසා ඇය ඉතා කරුණාවන්ත කාන්තාවක් බව මට පසක් විය.

ඇගේ මව මා සමඟ කල කතාබහේදී මගේ මව ඈ හඳුනන බවත් මගේ මවගේ ස්වාමිදුව ඈ ගේ හොඳම මිතුරිය බවත් ඈ දැන ගත්තේය. මේ ගමන් වාරයන් හිදී ඈ මට ස්තූතිය පුද කිරීමටත් සුබ පැතීමටත් අමතක නොකළේය. මේ හඳුනා ගැනීම නිසා ඈ ඉතා ඕනෑකමින් මා හා ඇසුරුකිරීම අප දෙදෙනාගේ පාසැල් වැඩ පහසුවෙන් කරගෙන යාමට රුකුලක් විය.  අප වර්ශ අවසාන විභාගයට මුහුණ දුන්නේ මේ අතර වාරයේ දීය. අප දෙදෙනාම ඉතා උසස් ලෙස සමත් වී තිබුණි. මෙය අප දෙදෙනාගේම දෙමාපියනට මෙන්ම අපගේ ගුරුතුමියට ද මහත් සතුටක් ගෙන දුන් බව පෙනිණ. අවසන් දිනයේ දී ගුරුතුමිය අප පසසමින් දේශනාවක් කරන්නට ද අමතක නොකලාය. 

මලීෂාගේ මව මා හට සලකනු ලැබූයේ ඇගේම පුතෙකුට සලකන අයුරෙනි. බොහෝ විට අන් ජාතීන්, අප්‍රිකානුවන් වූ අපහට සලකන්නේ ඉතා පහත් අයුරෙනි. අප ජාතිය වහලුන් සේ සෑම විටම වැඩකල යුතු බවත් ඔවුන්ට වඩා අප ජාතිය පහත් බවත් ඔවුන් සිතති. මේ අනුව බලත්දී ඇය ඉතා හොඳ ගතිගුණෙන් යුතු කාන්තාවක් බව අපි තේරුම් ගත්තෙමු.  මගේ මව අත සමහර දිනෙක පණිවිඩයක් එවීමටත්, සමහර විටෙක රස කැවිල්ලක් දෙකක් එවීමටත් ඇය අමතක නොකලාය.  මගේ මව වැඩ කල ශ්‍රී ලාංකික විජේසේකර යුවල සමඟ තිබූ කිට්ටු සම්භන්ධය නිසාවෙන් ඇය මගේ මව සමඟ ද යෙයෙලියක සේ ආශ්‍රය කලේය.  මේවාගේ කිට්ටු සබදතා බොහෝ විට සිදු නොවන්නකි. සේවකයා ඉතා පහත්මට්ටමකම ලා තබා ගැනීම සිරිතකි. ඔවුන් සමඟ එක්ව ආහාර ගැනීම වත් කිට්ටු සබදතා පැවැත්වීම වත් සිදුවන්නේ කලාතුරකිනි. මව ගෙන් නිතර නිතර සිදුවන කතා බහේදී ලංකාව ගැන බොහෝ විස්තරද එම වැසියන්ගේ ජීවන රටා ද මම දැනගත්තෙමි. විජේසේකර යුවල හා මලීෂා ගේ දෙමාපියන් වන ගුණරත්න යුවල ආශ්‍රය කිරීම නිසා අපි සැවොම ලංකාවට ප්‍රිය කලෙමු. ශ්‍රී ලංකාව ඉන්දියන් සාගරයේ පිහිටි දූපතක් බවත්, එහි වැඩි දෙනෙකු බෞද්ධයන් බවත් ඒ රටේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අප රටේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර වලට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් බවත් මම දැනගතිමි. 
(පින්තූර ලබා ගත්තේ අන්තර්ජාලයෙනි.)

ආදරනීය මලීෂා 3

මගේ නැගණිය අහිමි වීමෙන් පසුව මගේ දිවිය පාළුවෙන් හා සාංකාවෙන් පිරුණි. දෛනික ජීවිතයේ වැඩ කටයුතු අතර හිරවී සිටි පියාණන්  හා අම්මාත් වෙහෙස ගත්තේ මා ජීවිතය සතුටින් තබන්නට වුවද නිතරම මට මගේ නැගණිය සිහිවී කඳුලු පිරුනු නෙත් ඇතිව සිටින්නට සිදුවිය.

මගේ කුඩා කල මතක මහ ගොඩක් මට නැත. අප ජීවත්වූ පරිසරය සරල ලෙස දිවිගෙවන බොහෝ අප්‍රිකානු නිවෙස් වල තිබෙන පරිසරයයි. බොහෝ දෙනෙක් බඩඉරිගු වගා බිම් වල වැඩකරති. මුළු දවසම වෙහෙසී වැඩ කිරීමෙන් ලැබෙන සොච්චම ගෙන සවස් කල නිවෙස් වලට එති. එසේ නැතහොත් තඹ ආකර වල වැඩ කරති. ඒවායේ වැඩ කිරීම දුශ්කර වුවද ලැබෙන වේතනය වගා බිම් වලට වඩා වැඩි හෙයින් ද ලැබෙන පහසුකම් වැඩි හෙයින් ද බොහෝ දෙනාගේ කැමත්ත තඹ ආකර වල වැඩ කිරීමය. අනෙක් පිරිස් නගර බදව වාසය කරමින් ඒ ආශ්‍රිත සාප්පු හා කාර්යාල වලද නිවෙස් වලද වැඩ කරති.

ගම්බද ව එක ලඟින් තනා තිබෙන රවුම් පොඩි නිවාස බොහෝ විට එකම නෑදෑයන් පිරිසක් වෙසෙන ඉංග්‍රීසියෙන් "රොන්ඩවෙල්ස්" නමින් හඳුන්වන කුඩා නිවාස වේ. මේවායේ එක් කාමරයක් හෝ වැඩිම දෙකක් ඇත. එහි කුඩා පුටු කිහිපයක් සමඟ කුඩා මේසයකට පමණක් ඉඩ ඇත. බොහෝ විට ඉවුම් පිහුම් කරන්නේ නිවසෙන් පිටතය. අමුත්තෙකු නිවසට ආ විට ඔහුට මුලින්ම වාඩිවීමට සැලැස්වීම සිරිතය.  පුටු කබලක් නැතිවූ විට ගඩොල් කැට දෙකක් හෝ ගල් දෙකක් තබා ඒ මත ලෑලි කැබැල්ලක් තබා පිරිසිදු රෙදි කැබැල්ලක් එලා වාඩි වීමට සලස්වනු ලැබේ.  ඉන් පසුව දන නමා ආචාර කර සුවදුක් විමසීම සිදුකරයි.  සෑම කෙනෙක් ගෙන්ම අසන මුල්ම ප්‍රශ්ණය “ඔබේ සුවදුක් කෙසේද?” යන්නය. ඒ අනුව පිළිතුරු ලැබේ. මුහුනේ සිනහව සෑම කෙනෙක් තුලම දක්නට ඇත. විලාශය රෞද්ද්‍ර වුවද බොහෝ දෙනෙක් ඉතා අහිංසක සරල මිනිසුන් වෙති. යටහත් පහත් කම සියළු වැඩි හිටියෙකුටම දක්වනු ලැබේ. දන නමා යටහත් පහත්ව ආචාර කිරීම සැමගේම සිරිතයි. කිසිවිටෙක වැඩිහිටියෙකු සමඟ එකට හිට ගෙන කතා කරනු නොලැබේ. ආචාර කිරීම සිදුවන්නේ පලමුව දන නමා ඔහු ඉදිරිපිට වාඩිවී වම් අත වැළමිට ලඟට නවා දකුණතේ වැලමිට ලඟින් අල්වා ගෙන දකුණත වැඩිහිටියාට දිගු කරනු ලැබේ. එ විට වැඩිහිටි අය සිනාමුසුව අතට අත දී ඔහුට ද සුබ පතනු ලැබේ. සෑම දෙනෙක්ම හඳුනනා, නොහඳුනනා  සියලු දෙනාම පිළිගන්නේ එකම ආකාරයකට සිනාමුසු මුහුණෙනි.

අප මේ වනවිට ජීවත් වූයේ එකල ටවුන්ශිප් නමින් හැඳින් වූ කුඩා ගම්මානයකය. බොහෝ විට උදය වරුවේ අප තිදෙනාම නිවසින් පිටවී සවස් වූ විට නිවසට පැමිණෙන්නෙමු.  සවස් යාමයේ සැම නිවෙසකම සුපුරුදු පරිදි කෑම පිලියෙල කිරීම සිදුවන වේලාව එන විට ෂීමා තැම්බෙන සුවඳින් හා රැලිෂ් ඉදෙන සුවඳින් පරිසරයම පිරී යයි. අප අසල් වැසි නිවසක දරුවන් ගේ කෑකෝ ගැසීම් ද හැරුනු විට ඉදහිට බීගත් කෙනෙක් ගේ පම්පෝරි කතාවන් ද පරිසරයේ සාමය බිඳ දමයි.  එකිනෙකට සමීපව පැවති නිවෙස්වල කතා බහ ද විටෙක අපට කරදරකාරී වන්නේ අප තිදෙනා අපගේ ලෝක වල ජීවත්වන බැවිනි.  මගේ පියාණන් වැඩිපුර කතාබහක් නොකලද මගේ මව සමඟ සුහදව දිවිගෙවන සාමකාමී බව අගයන කෙනෙක් විය. අම්මා නම් අහල පහල කිහිප දෙනෙක් සමඟ සුහදව වාසයකල බව කිව යුතුය. කෙනෙක් ගේ අඩුපාඩුවක දී පිහිට වීම හොඳ සිරිතක් බව නිතර කියූ ඈ සෑම විටම උපකාර කිරීමට සැදී පැහැදී සිටියාය. ම'පියා කිසි විටෙකත් තැබෑරුමට යනු මා දැක නැත. නමුත් සාදයකදී හෝ අවමඟුලකදී බීර ස්වල්පයක් කටගානු දැක තිබේ.  

අප සැවොම එක්ව සවස් කාලයන්හි එකතුවන තැනක් ඇත. එය ඇත්තෙන්ම තැබෑරුමකට වඩා ක්ලබ් හවුස් නොහොත් සමාජ විවේකාගාරයයි. ගැහැනු පිරිමි මෙන්ම සමහරු ළමයින් ද කැටුව මෙහි රැස් වෙති. එකිනෙකාගේ ඕපා දුප මෙන්ම දවසේ සිදුවන රසවත් තොරතුරු මෙහිදී එකිනෙකා විසින් කියවති . සැදෑ කාලය වෙහෙසවන මනසට විවේකයක් ලබා දෙන්නේ මේ වේලාවේ බව ඔවුන්ගේ විශ්වාසයයි. මෙහිදී පිරිමින් මෙන්ම ගැහැනු ද වටවී බීර බොති. නොබොන අය කෝලා හෝ සෝඩා හෝ වෙනත් බීමක් බොමින් කල් ගෙවති. මගේ මවත් පියාත් බොහෝ විට කල් ගෙවුවේ මෙවන් බීම වර්ගයක් තොලගාමිනි.

වැඩපල වල් වල සිදුවූ රසවත් තොරතුරු ද අසල් වාසින් ගේ ඕපා දූපයන් ද, තවත් පාරේ වෙසෙන ගැහැනුන්ගේ තොරතුරු ද රසකර කියමින් මහ හඬින් හිනා වෙමින් බීර තොල ගාති. මුහුණේ වලවල් හෑරුණු වයසක සමහරු සුරුට්ටු උරමින් දුම් බෝල අහසේ පා කරති.  මැදි වයසේ ඉන්නා අය හා තරුන කොල්ලන් මිල අධික රට සිගරට් වලලු පාකරති .  ඒවායින් පිටවන ගඳ මුසුවූ  වාතයෙන් වට පිටාව පිරී යයි.  මේ අතර බැදගත් මාළු හෝ බැද ගත් විශාල මෙරුවන්, කුකුළ් මස්, හෝ හරක් මස් හෝ අල පෙති කමින් කාලය ගෙවති. ඉදහිට කෙනෙක්, දෙන්නෙක් අගර දගර පාමින් ඇඟ දැවටෙමින් එතෙමින් එන ගැහැණියක රැගෙන එති. ඈ වටා රොක් වන ඔවුන් උසුළු විසිළු කියමින් ඈව අවුස්සති. මහ හඬින් බැන වැදෙන ඈ සරාගී නෙතින් තමා රැගෙන ආ මිනිසා සමඟ පැද්දෙමින් ආපසු යන්නේ හොද හැටි පදමට වෙරි මතිනි.

ඔවුන් බොන බීර වර්ග කිහිපයකි. වඩාත් ප්‍රචලිත  මෝසි ලගා නම් වර්ගයයි. අනෙක් වර්ගය රයිනෝ බීරය. චිබුකු තවත් වර්ගයකි. එය ගම්බදව පෙරනු ලබන බීර වර්ගයකි. චිනිකා , චිපොලොපොලෝ, කචූෂු,  මුකන්ගො වැනි බීර වර්ග ද හොර රහසේ පෙරනු ලබන බීර වර්ග වේ. මේවා සඳහා ඉල්ලුම වැඩි වන්නේ මේවා ඇත්තෙන්ම ලාබෙට විකුණනු ලබන බැවිනි.  ස්වභාවයෙන්ම පලල් වූ නිතඹක් හැම ගැහැනියකටම ඇත. ඔවුන් කොට ගවුම් ඇඳ ඊට උඩින් දෙකකුල් වැසෙන සේ වර්ණවත් රෙද්දක් අඳිනු ලැබේ. මෙයට “චිටෙන්ගිය” යැයි කියනු ලැබේ. මගේ අම්මා මා කුඩාකල පිටේ බැඳ ගෙන ගියේ මෙවන් වූ චිටෙන්ගියකිනි.  අපි ළමුන් එක්වී පාපන්දු හෝ වෙනත් ක්‍රීඩාවක නිරත වෙන්නෙමු. වෙනත් වෙනත් භාෂා කතා කලද සැමට පොදු වූ ඉංග්‍රීසි වචන කලවම් වූ භාෂා විලාසය කෙනෙකුට ඉක්මනින්ම වටහා ගත හැක.

අප නිවෙස් හතරස් හැඩති එක්ව පිහිටා ඇති ටකරන් වහල ඇති කුඩා නිවාස වේ. එක් කාමරයක් හෝ දෙකක් බොහෝ විට ඇත. නමුත් සැවොම මෙහි සාමයෙන් වෙසෙති. ජල පහසුකම් හා වැසිකිළි පහසුකම් ද අපට තිබුනි. ඒ සඳහා කවුන්සිලය මගින් සුළු මුදලක් අය කෙරේ. පරිසරය මෙසේ වුවද අපි නිවෙස තුල සතුටින් ගත කළෙමු. මගේ පියාණන් කිසිම විටෙක මාගේ මවට දොස් පරොස් තබනු මා අසා නැත. දෙදෙනාම එකතු වී කතා බස් කරමින් ප්‍රශ්ණ විසදා ගත් බව දන්නෙමි.

හත් වන ශ්‍රේණියේ කඩඉම් ලකුණු ලැබීමෙන් පසුව මට ද ඉහල පාසැලකට යාමේ වාසනාව උදාවිය. මගේ අළුත් පාසැල වන්නේ කම්වාලා ද්විතීයික පාසැලයි. එය කම්වාලා ප්‍රදේශයේ පිහිටි බැවින් ඒ නම ලැබී ඇත. ඉතා කලබල කාරී ප්‍රදේශයක පිහිටිය ද පාසැල ඇතුලත ඉතා නිස්කලංක පරිසරයක් ඇති මෙම පාසැලට මා ඇතුලත් වීමම මගේ භාග්‍යයක් සේ මම අදත් සළකමි. 

මැයි මල් , වැටි මාර ගස් වලින් වටවූ එහි රබරෝසියා තන්බර්ජියා හා මලින් පිරීගිය නේක වර්ණ බෝගන්විලා පාසැල තුල දෙව්ලොවක සිරි මැවීය. අප පාසැලේ නොයෙක් ජාතීන් ගේ දරුවන් ඉතා සමඟියෙන් ඉගෙනුම ලැබීය. වැඩි දෙනෙකු සැම්බියානුවන් වූ අතර ඉන්දියානු,   යුරෝපීයයන් හා ශ්‍රී ලාංකික දරුවන් ද මේ අතර විය. අප භාවිතා කල භාෂාව සැමට පොදු වූ ඉංග්‍රීසි භාෂාවයි. මගේ පලමු මාස දෙක පාසැලට පුරුදු වීම සඳහා ගත වුණි. පන්ති භාර ගුරුවරිය වූයේ ජෙසිකා මුවාලේ මහත්මියයි.  වයසින් අවුරුදු හතලිස් පහක පමණ වූ ඇය ඉතා කරුණාවන්ත නීති ගරුක මහත්මියකි. පාසලට පැමිණි මුල්ම දිනෙයේදීම නීතියට ගරු කිරීමේ මුල්ම පාඩම ඇය මට කියා දුන්නාය. එදින වාහන තදබදයකට හසුවී මා පැමිණෙන විට විනාඩි කිහිපයක් ප්‍රමාද වී තිබුණි. පලමු පාඩම් වාර දෙක සඳහා මට පන්තියේ සිටීමට අවසර නොලැබුණි. ඒ වෙනුවට කට්ට අවුවේ අනෙක් අයගේ උසුලු විසුලු මැද දන ගසා සිටීමට සිදුවිය. මෙයින් මහත් කම්පාවටත් ලැජ්ජාවටත් පත්වූ නමුත් ජීවිතයේ වටිනාම පාඩම මම උගත්තෙමි. ඉන් පසුව ජීවිතයේ කිසිම අවස්ථාවක කිසිම වැඩකට මම පමාද නොවුනෙමි. ඇය ද එය ක්‍රියාවෙන්ම පෙන්වූ උතුම් ගුරුවරියකි. උදෑසන බොහෝ වෙලාවට මා පාසැලට පැමිණෙන විට ඇය විවේකාගාරයේ තම සටහන් වැඩ කටයුතු වල යෙදෙනු දක්නට ලැබුණි.

කාලය මෙසේ ගෙවී යත් දී එක්තරා සුන්දර උදෑසනක සුරලොවින් ආ දෙවඟනක් ලෙස යුවතියක් අප පන්තියට පැමිණියාය. ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇත්තියක සේ පෙනීගිය ඇය වාඩි ගත්තේ මා අසලින්මය.  මම මොහොතකට ඇය දෙස බැලුවෙමි. මදක් ලැජ්ජාවෙන් මා හා සිනාසුන ඇය බියපත් දෑසින් මේ නුහුරු පරිසරය හඳුනා ගැනීමට තැත් කරමින් සිටියාය. රන්වන් වූ ඈ වත කමල නිල්වන් දෙනෙත් හා තද කලු පහැති කෙස් නිසා වඩා ඔපවත් විය. මෙතෙක් මා ජීවිතයේ දී දුටු සුන්දරම යුවතිය ඇය විය. පසුව ඇගේ නම මලීෂා බවත් ඈ ශ්‍රී ලාංකික යුවතියක බවත් දැන ගත්තෙමි.  මගේ මිතුරු මිතුරියන් ඇය ඉන්දියානු යැයි සිතා එතරම් කැමැත්තක් නොදැක්වීය. නමුත් සසර ගත පුරුද්දකට දෝ ඇයට මම බෙහෙවින්ම ඇළුම් කලෙමි. පන්තියේ ලමුන් නිතරම ඇයට ඉන්දියන් කෙල්ල යන තේරුම ඇති ‘මුවෙන්ඥෙ’ යන නමින් විසුලු කරනු ලැබීය. නමුත් ඈ එය ඉවසා සියලු දෙනා සමඟම සුහදව සිටිනු දක්නට ලැබුණි. මගේ සොයුරිය නැති පාළුව නිසාද ඇගේ ආශ්‍රය මම නිතරම පතන්නට පුරුදු වුනෙමි.  වසර ගනනාවක් යන තෙක්ම මගේ හොඳම මිතුරිය වූ යේ ඇයයි. මේ කාලය මගේ ජීවිතයේ රසවත්ම කාලය බව මම ඔබට කියමි. අදටත් ඒ කාලය මා සිහි කරන්නේ මහත් සොම්නසිනි. මගේ පුතුට මේ දේවල් පවසත්දී ද මගේ නෙතට කඳුලක් එක් වෙයි. ඒ අතීතය මා අද විඳගන්නේ සතුට පිරි සොම්නසිනි.