ඔබ සැමට වාසනාව සතුට පිරි සුබ නව වසරක් වේවා!

ඔබ සැමට වාසනාව සතුට පිරි සුබ නව වසරක් වේවා!

ආදරනීය මලීෂා 5

***අවිවේකි බව උඩ මේ සටහන් බොහෝ පමා වූ වගයි. එයට සමාව අයදිමි.


මා තුල බෞද්ධ දර්ශණය ඉගෙනීමට ආශාව ඇති වූයේ මේ අවදියේ යැයි මම සිතමි. අප්‍රිකාණුවන් බොහෝ විට රළු ගති පැවතුම් ඇතියවුන් වූ බව මම ඔබට කීවෙමි. අවිහින්සාව අප හට ඒ තරම් හුරු පුරුදු දෙයක් නොවූ බව කිව යුතුය. සතුන් සෑම විටම අප ආහාරය සදහාම වූ බවත් උන් උපදින්නේ අප සදහාම බවත් ඇරෙන්නට අප හදවත්   උන් කෙරේ අනුකම්පාවක් තිබිය යුතු බවක් අපි නොදැන සිටියෙමු. මුලින්ම ප්‍රාණගාතය පවක් බව මා අසා ගත්තේ ඇයගෙනි. මෙය මා පැවසූ විට අප යහළුවන් ද පුදුමයෙන් මගෙන් කරුණු විමසන්නට විය.

අප කලෙක සිට පුරුදුවූ සිතුම් පැතුම් වලින් මිදෙන්නට කිසිදා අපට හැකිවේ දැයි මම අනුමාන නොකලෙමි.  නමුත් පොත්පත් සොයා යන්නටත්, මනසින් ඒවා විවේචනය කරන්නටත් නිතර නිතර විවාද කිරීමටත් මම පුරුදු වුනෙමි. කෙමෙන් කෙමෙන් අප වැඩිහිටියන් බවට පත්වෙත්දී ධර්මාවබෝධය නිසැකයෙන්ම  මා තුල ගොඩනැගෙමින් තිබුණි. මගේ හදවතද බොහෝ විට කරුණාවෙන් පිරී තිබුණි. මනස බොහෝ විට සන්සුන් වගේම නිරවුල් ව තබා ගැනීමට මට හැකි වුණි.

පාසැල් පුස්තකාලය පීරා මම පොත් පත් සෙවීමි. සමහර පොත් මට මලීශා ගෙන් ලැබුණි. ඒවා කියවන්න කියවන්න ධර්ම රසය මා මනසට ලැබුණු බව කිව යුතුය.    අප මව් බිම බොහෝ කාලයක් අධිරාජ්‍යවාදීන්ට යටත්ව තිබූ බැවින් අප රටේ වැසියෝ බොහෝ දෙනෙක් කිතුණු බැතිමතුන් වෙති. කර්මය හෝ කර්ම ඵලයක් කෙරේ කිසිදු විස්වාසය හෝ පිළිගැනීමක් ඔවුන් තුල නොවෙති. දෙයක් සිදුවෙන්නේ හුදෙක් දෙවියන්ගේ කැමැත්ත මතම පමණි යන්න තදින්ම විශ්වාස කරනු ලබයි. මගේ පියාගේ නැගණිය මියගියේ දෙවියන්ගේ හුදෙක්ම දෙවියන්ගේ කැමැත්තටම යැයි මගේ පියා විශ්වාස කල බව මට මතකය.
අප ජාතිය පැවතෙන්නේ කො එසාන් නම් දකුණු අප්‍රිකාණු සම්බවයක් ඇති බන්ටු ගෝත්‍රිකයන් ගෙනි. දහතුන් වන ශතවර්ෂයේදී ගෝත්‍රික සූලු ගෝත්‍රික බලපෑම් හා කොන්ගෝ නදිය දිගේ පැමිනි යුරෝපීය පෘතුග්‍රීසි ආක්‍රමන හේතුවෙන් ද දහ අට වන ශත වර්ෂයෙදී හිරු නොබසින අධිරාජ්‍ය වන  එංගලන්තයේ බලපැම්ද  හේතුවෙන් අප රට බොහෝ හැල හැප්පීම් වලට ලක්වූ බව පෙනේ. දකුණු රොඩේශියාව නමින් පූර්වයේ හැදින්වූවද 1964 ඔක්තෝම්බර් 24 දින නිදහස ලැබීමෙන් අනතුරුව එය සැම්බියාව නම් විය.
නිදහස ලබා ගැනීමෙන් පසුව එහි මුල්ම ජනාධිපති වූයේ කෙනත් කවුන්ඩා මහතාය. ඔහුගේ කාලය සැම්බියාවේ මල්බරම සමය ලෙස මම සිතමි. ආදර්ශ පාඨය වූයේ එක සැම්බියාවක් එක ජාතියක් යනුයි. විවිධ ජාතින් හා විවිධ ගෝත්‍රිකයන් ජීවත් වුවද ඔවුන් සමගියෙන් හා සතුටින් වෙසීම අප හට මහත් අස්වැසීමක් විය.

නිතරම අත රැදි සුදු ලේන්සුව ඔහු ගේ අන්‍යතාවයක් පෙන්වූ බව මම සිතමි.

මේ කලය තුල අප රට වැසියන් ඔහුට ඉමහත් ගෞරව කල බව කිව යුතුය. විදේශිකයන් අප රට සංවර්ධනයට පැමිණියේ මේ කාලය තුලදීය. බොහෝ රට වලින් ආ විදේශීය ජාතිකයින් අප රටෙහි ජීවත් වුයේ බොහොම සාමකාමීවය.  ඉඩි අමීන් වැනි පාලකයෙක් මැද අප ජනාධිපති තුමා දේවත්වයෙන් පුදන්නට අප රටේ වැසියන් පුරුදු වූයේ මේ නිසාවෙනි. අප පාසැලේ දී අප ජානාධිපති තුමා හට අප නිතරම ගරුකල යුතු බව අප ගුරුතුමිය විසින් කියා දී තිබුණි. මේ අනුව අපි සැවොම ඔහුට නිතරම ගරු කලෙමු.
 
අපි අපේ කතාවට දැන් පිවිසෙමු. දිනක් මා සවස් කාලයේ මලීෂාගේ නිවසට ගියවිටෙක ඇයගේ මව විසින් සති අන්තයේ පවත්වන පිරිත්  දේශනාවකට සහභාගීවන ලෙස මට ආරාධනා කලාය. මදක් පැකිලීමෙන් යුතුව වුවද මම එම ආරාධනාව පිලිගත්තෙමි. ව්‍යාකූල මගේ සිතුවිලි වලට සහනයක් වූයේ මගේ යෙහෙළිය විසින් පිරිත් යනු කුමක් දැයි මට විස්තර කිරීමෙන් පසුවය. එය අප විසින් පල්ලියේ කියනා ස්තෝත්‍ර ගායනා වලට සමාන නමුත් ගීත ශෛල්‍යක් නොමැති පාළියෙන්  ලියැවුන  මන්ත්‍ර වැනි දෙයක් බවත් ඒවා ගායනා කිරීමෙන් සෙතක් වෙන බවත් ඇය පැවසුවාය. එවායින් අපහට ආරක්ශාව සැලසෙන බවත් ඇය පැවසුවාය.ඒවා බුදුහිමියන් විසින් සෙත පිණිස වැවසූ වදන් බවත් ඇයගෙන් දැන ගත්තෙමි.
එම ඉරු දින සවස මම පිරිසිදු ඇදුමක් ඇගලාගෙන එහි යාමට පිටත් වෙන්නට සැරසෙත්දී මගේ මව  " පුතා ඔයා සුදු පාට ටී  ෂර්ට් එකක් ඇන්දා නම්  හොඳයි. එයාල අදින්නෙ සුදට හුරු ඇඳුම්. ඔය කළු පාට පල්ලියට ඇන්දට එයාල අදින්නෙ  නෑ පුතේ"
මම හනිකට ඩෙනිම උඩින් සුදු පැහැ ටී ෂර්ට් එකක් ඇඟ ලා ගතිමි. ඉක්මනින්ම එහි යායුතු වූ බැවින් පයින් යනු වෙනුවට බසයක නැග ගත්තෙමි.මා එහි යනවිට මද අඳුර වැටෙන්නට ඔන්න මෙන්න විය. ලා රත් පැහැ අහස වර්ණවත් රටා මවමින් සොදුරු දසුන් මවාලීය.

නිවසට අසලට ලං  වෙත්දී සුවඳ දුම් හැම අතම ගලා  යමින් තිබුණි. මගේ සිත තුල ඒ සුවඳින් මත්වූ ප්‍රමෝදයක් ඇතිවම දොර සීනුව නාද කලෙමි.  මලීෂාගේ පියාණන් පැමිණ මහත් සොම්නසින් මා පිළිගත්තේය.  නිවස තුල සියලු ගෘහ භාණ්ඩ ඉවත් කොට මානා පැදුරු දමා සකස් කොට තිබුණි.

සාලයේ වූ කුඩා ටීපෝවක් මත බුදුරුවක් හා මල් වට්ටියක් හා පැන් බදුනක් සමග සුවද හමනා හදුන්කූරු භාජනයක් තිබුණි. මා ටික වේලාවක් එහි රැදී සිටිමින් එහි පවතිනා ශාන්ත බව විදිමින් පසු වූයෙමි.

පසුව ඇගේ පියා සමග අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් සිටියෙමි. ඔහු වැඩිය මා හා කතා බහ කර නොතිබුනත් මා හා ඉතා සුහදව විස්තර කී බව ඔබට කියමි. මද වේලාවකින් මගේ යෙහෙළිය මා අසල විය.

  "චිෂී ඔයා එහෙනම් ආව. මම හිතුවෙ නෑ ඔයා ඒවි කියල.  අම්ම කීව ඔයාට මෙහෙම  ඉන්න අමාරුවෙයි කියල.".

මම සිනාසුනෙමි. නුහුරු හැඟීමකින් මගේ සිත පෙලන්නට විය. මේ අතර ඔවුන්ගේ යහළු ශ්‍රී ලාංකික පවුල් වල අය එකා දෙන්නා  මේ නිවසට එක් වන්නට විය.  මේ අතර බංගලාදේශ යුවලක් ද  විය.  ඔහු නමින් සාරොව් ගාන්ධි නම් විය. මා සමග කතා කරමින් කියා සිටියේ මේ  පිරිත් යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ ආරක්ෂාව ගෙන දෙන ධර්ම කොට්ඨාශයක් බවත් . මුලින්ම පිරිත් දේශනා ආරම්භ වූයේ බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමානව වැඩ විසු කාලයේ බවත් . ලෙඩ රෝග වැළඳුනු අවස්ථා වලදීත්, නොයෙක් කරදර උපද්‍රව පැමිණි අවස්ථා වලදීත් පිරිත් දේශනාවෙන් ගුණ සලසා දෙන ලද   බවත්  ය.

රහතන් වහන්සේලා ගිලන් වූ අවස්ථා වලදීත් බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිත් දේශනා කල බවත් ය එමෙන්ම බුදුරජාණන් වහන්සේ ගිලන් වූ අවස්ථා වලදී රහතන් වහන්සේලා පිරිත් දේශනා කල බවත් ය . එම නිසා ඈත අතීතයේ සිටම බෞද්ධ ජනතාව පිරිත් දේශනාව ඉතා අගය කොට සැලකීමට හුරුවී සිටි  බවත් ය. අනෙකුත් සිංහල අය මා හා වැඩි කතාවක් නොකලද සුහද ලෙස සිනාසුණි. පිරිත් දේශණය  ආරම්බයේ දී මම කොණකින් වාඩි ගතිමි. ස්වාමීන්වහන්සේලා නොමැති බැවින් පිරිත් කියන ලද්දේ ගිහියන් විසිණි.

පිරිත් දේශණය සදහා පැයකට ආසන්න කාලයක් ගතවිය. ඊට පසුව විනාඩි විස්සක් පමණ කෙටි භාවනාවක් විය. ඒ සඳහා එය මුළින්ම පැමිණි අය හා කුඩා ළමුන් වෙනුවෙන් ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් විස්තරයක් සිදු කෙරිනි. එය මට පහසුවෙන් තේරුම් ගැනීමට හැකිවිය. හුස්ම ඉහල හා පහල ගැනීමේදී ඒ සදහා අවධානය යොමුකල යුතු විධිය පැහැදිළි විය. මෙය පලමු වතාවට කෙරුවද මට මගේ සිත එකඟ කරගෙන භාවනාව සිදු කිරීමට මට පුළුවන්විය. භාවනාව අවසානයේ දෙවියන් හා මිය ගිය අය වෙනුවෙන් පිං අනුමෝදම් කිරීම සිදුවූ බව මලීෂා විසින් පැහැදිලි කෙරින. අවසානයේ එකිනෙකා හිමි හිමින් නැගිට මානා පැදුරු හකුලා පැත්තකින් තැබුවේය.පිරිත් පැන් හා නූල් සැමදේනාටම ලැබුණි.

ඊට ස්වල්ප වේලාවකින් සැමට සැන්විච් හා කේක් කෑල්ලක් සමඟ අයිස්කෝපි වීදුරුවක් ලැබුණි. මම ද අන් අය සමඟම ඒ රාත්‍රියේ පහන් සිතින් යුතුව මගට බැස්සෙමි. ඒ දිනයේ පටන් භාවනාව දිගටම කිරීමට මම පුරුදු වුනෙමි. එය මගේ මතක ශක්තිය වර්ධනය සදහාද ඉවහල් වූ බව මම සිතමි. 

මෙම සිද්ධිය නිසා මගේ ජීවිතයේ මහත් පෙරළියක් සිදුවූ බව මම ඔබට කියමි. බුදුදහම කුමක්ද? ඒ දර්ශනය කුමක්ද? එය අප ජීවිත තුලට ඇතුළු කර ගත හැක්කේ කෙළසද? මම නිරතුරුවම සිතන්නට වීමි. එය ඉගෙනීමට මහත් අශාවක් ඇතිවිය. නිරතුරුවම පොත් පත් පරිහරනය කරමින් ඒ දර්ශනය තුල මගේ මනස සකස් කිරීමට මම වෙහෙසුනෙමි. මගේ ජීවිතය සත්ව හින්සනයෙන් තොරව ගෙවන්නටත්, කයින් හා වචනයෙන් වන වැරදිවලින් මිදෙමින් ගෙවන්නටත් මම පුරුදු වුනෙමි.

මලීෂා මගේ දිවියට මහත් ආලෝකයක් වූවා මෙන්ම ඈ මගේ මුළු දිවියම ආලොකමත් පහන් ටැඹක්ම බව මට වැටහින. මගේ මේ පරිවර්තනය මගේ යහළුවන් හා මගේ පවුලේ අයට මහත් ප්‍රශ්ණයක් වූ බව මම දනිමි.  මගෙ මව හා පියා මේ විපර්යාසය මහත් උපෙක්ශාවෙන් විදගත් බව මම දනිමි. කිසිවිටෙක මට බලපෑම් කිරීමක් හෝ ප්‍රශ්ණ කිරීමක් හෝ  සිදු  නොවුණි. එබැවින් මම මහත් නිදහසකින් හා පිබිදුන මනසකකින්  යුතුව කල් ගෙවීමි. 

ආදරනීය මලීෂා 4

අපි නිතර පාසැලේ වැඩ කටයුතු වලදී එක්ව සිටින්නටත්, එක්ව වඩ කරන්නටත් පුරුදු වුනෙමු. මගේ ගණිත දැනුම ඇයට දෙන්නටත් ඇගේ භාෂා දැනුම හා විද්‍යා දැනුම මට ලබා දෙන්නටත් නිතර ප්‍රශ්න හා උත්තර සාකච්ඡා කරන්නටත් අපි පුරුදු වුනෙමු. මුවාලේ මහත්මිය ඉතා කරුණාවෙන් අප හට අවශ්ය‍ය දැනුම ලබා දෙන ලදී. පාසැලේ බාහිර ක්‍රියාකාරකම් සඳහා මම පා පන්දු ක්‍රීඩාවත්, ඇය දැල් පන්දු ක්‍රීඩාවත් තෝරා ගැනුණි. සවස් වරුවේ පුහුණුවීම් සඳහා අප දෙදෙනාම එක්ව ක්‍රීඩා පිටිය වෙත ගියෙමු. පාසැලේ අනෙකුත් අප පන්තියේ යහලුවන් ද අප සමඟ මේ සඳහා සහභාගි විය. අපි නොයෙක්වර පාසැල් චාරිකා සඳහා එක්වීමු.

 දිනෙක අපි සත්තු වත්ත බැලීමට ගියෙමු. අප රටේ විශාල සත්තු වත්තක් නැත. සතුන් නිදල්ලේ ගතකරණු දැකීම තරම් සතුටක් අපට නැත. විශාල වූ වපසරියක සතුන් සඳහා වෙන්වූ අභය භූමි අප රටේ බහුලව දක්නට ලැබේ. බොහෝ යුරෝපීය සංචාරකයන් අප රටට ඇළුම් කරන්නේ මේ අභය භූමි  තුල දක්නට ඇති නිදල්ලේ වෙසෙන විශාල සත්ව ගහනයන් නිසාමය. අට වසරේදී පන්ති චාරිකාව සඳහා අප විසින් තෝරා ගැනුනේ 'මුඩවන්ගා ගාඩ්න්ස්' නම් වූ සත්තු වත්තයි. අද එය දරුවන් සඳහාම වෙන්වූ අධ්‍යාපනික ආයතනයක් බවට පත්වී තිබීම සැබැවින්ම සතුටු විය හැකි කරුණකි. මෙම චාරිකාවේ දී ඇයටත් මටත් ඉතා කිට්ටුවෙන් ආශ්‍රය කිරීමට ලැබුණි. ඇය ඉතා කරුණාවෙන් පිරි හදවතක් ඇති තැනැත්තියක බව මම හඳුනා ගතිමි.

 ශ්‍රී ලංකාවේ සත්තු වත්ත සැම්බියාවේ සත්තු වත්තට වඩා කුඩා වුවුවද ඉතා විශාල සතුන් ප්‍රමාණයක් හා උරග සංඛයාවක් එහි වෙසෙන බවත් පිරිසිදු කමින් එය මෙයට වඩා උසස් තත්වයක ඇති බවත් ඇගෙන් මම දැන ගත්තෙමි.

අපි දෙදෙනා හා අපගේ යහලු යෙහෙලියන් එක්ව අපි අපේ රටවල වෙනස්කම් හා සමානකම් ගැන කතා කලෙමු. අපි නොයෙකුත් සොඳුරු දේ කතා කලෙමු.  ගෝරිල්ලන් ගේ කූඩුව අසල දී ඇගේ අත් ලේන්සුව ඌට දිගු කලාය. එය සැනෙකින්  අතට ගත් ගෝරිල්ලා එය දෙපැතට වනමින් විසුළු මුණක් ඇතිව එහාටත් මෙහාටත් පනින්නට වුණි. අප පන්තියේ සිසුන් මෙන්ම ගුරුවරුන්ටද මෙය මහත් විනෝද ජනක අවස්ථාවක් වුණි. අපි උගේ සෙල්ලම් බලා සතුටු වුනෙමු. හිමකිරම සැමටම  පාසැලෙන් ලැබුණි. ඇය ගෙනා බටර් කේක් ද පන්තියේ අනෙක් අය රැගෙන ආ අල බැදුම් , ටොෆී වර්ග හා මා විසින් රැගෙන ගිය බිස්කට් ද අප බෙදාහදා ගත්තේ සතුටිනි.

"මලීෂා , ඔයාගෙ කෙක් එක හරිම රසයි. හරිම මෘදුයි"  මම කීවෙමි.

"ආ.. ඒ අපේ කෙක් හදන ක්‍රමයෙ වෙනස චිෂී" ඇය කීවේය. "නැත්නම් කේක් වර්ග ලෝකෙ කොහෙත් එකයි" ඇය කීවේය.

"ඔයාලගෙ රටේ සමහර කෑම වර්ග අපේ රටේ අයට එච්චර රසට හදන්න බෑ, ඒ ඔයාලට ඒ කෑම හදල පුරුදු නිසා . ඒ වාගෙ සමහර කෑම වර්ග අපිටම ආවේනිකයි. කේක් නම් අපි ඉගෙන ගෙන තියෙන්නෙ සුද්දන්ගෙ වෙන්නැති. " ඇය කීවේය.

"අපේ රටේ කොහොමත් කේක් හයියයි". ජේසී කීවේය.

"හ්ම් " මුලෙන්ගා කීවේ සිනාවක් මුවඟට නගා ගනිමිනි.

" දැන් අපි කොහෙද  යන්නෙ,  මිසිස් මුවාලෙ? බ්‍රෙන්ඩා ඇසීය.

" අපි දැන් රෙප්ටයිල් පාක් යමු නේද?" අපේ ගුරුතුමිය ඇයට පිළිතුරු දුන්නේය.

අපි සියල්ලෝම උරඟ උයනට ගියෙමු. නොයෙකුත් ආවේනික උරඟයින් අපි දුටුවෙමු.  බ්ලැක් මාම්බා නම් වූ විශාල විශසහිත උරඟයින් ද, පෆ් ඇඩර් නම් විශ සහිත නයි වර්ගය ද, නොයෙකුත් කෝබ්‍රාවන් ද , වයිපර් නමින් හැඳිවෙන නයි විශේෂය ද අපි දැක්කෙමු.

 ඊලඟට එලිමහනේ වෙසෙන සීබ්‍රාවන් ද ,ජිරාෆ් ද , පැස්බරුන් ද උන්ගේ විශාල බිත්තර ද දුටුවෙමු. අපගේ දහවල් ආහාරය ඉතා සරල පාන් සැන්ඩ්විච් කිහිපයක් විය. ඉන්පසු තව දුරටත්  බැබූන්, චිම්පන්සින්, සිංහයන් හා අලි ඇතුන් ද අපි දුටුවෙමු. හයිනාවන් හා කුඩූ හා ඇන්ටිලොප් මුවන් ද ගෝණුන් හා හිපොපොටේමස් ද බැලුවෙමු. කුරුලු උයනේ දී රාජාලියන් උකුස්සන් වර්ග මෙන්ම ගිරාවර්ගද කොකුන් වර්ග ද ෆ්ලෙමින්ගෝස්  නම් වූ අසිරිමත් කුරුල්ලන් ද දුටුවෙමු. සවස්වන විට අපි සැවොම උද්භිද උද්‍යානයේ සිරි නැරඹුවෙමු. නොයෙක් තුරුලතාවන් ද විශාල බොබාබ් ගස් ද සැම්බියාවට ආවේනික වූ පැලෑටි ද අපි හඳුනා ගත්තෙමු.  මේ අතරතුර මලීෂා විසින් සිය අත්දකීම් ද ශ්‍රී ලංකාවේ නොයෙකුත් විස්තරද අපට කියා දුන්නාය. සොඳුරු මතකයන් රැසක් සමඟ සවස 5.00 ට පමණ අපි යලිත් පාසලට පැමිණියෙමු.  

මේ කාලය වන විට මම අවුරුදු දහහතරක ළමයෙකු වීමි. ඇය මට වඩා මාස ගනණකින් බාල වයසේ පසුවුණි. සෑම දිනකම උදෑසන ඇය සුරඟනක සේ  පාසැලට පැමිණෙනු දක්නට ලැබුණි. ඇගේ කොණ්ඩය කරල් දෙකට ගොතා දෙපැත්තට දමා තිබුණි. සුදු පැහැති බ්ලව්සයත්, අළු පැහැති කොට සායත් සමඟ අළු පැහැති ටයි පටියත් ඇගේ නිල ඇඳුම වුණි. මට අළු පැහැති දිගු කලිසමත් සුදු පැහැති අත්දිග කමිසයත් අළු පැහැති ටයි පටියත් නිල ඇඳුම සේ අඳින්නට සිදුවුණි. අප පාසැලේ නීති රීති අනුව අපට කිසිවෙටෙක මේ නිල ඇඳුමෙන් තොරව පාසැලෙන් පිට හෝ පාසැල්  කාලයේ දී හෝ තනිව කතා කිරීමට අවස්ථාවක් නොලැබුණි.

මේ කාලයේදී සතියේ දින වල මා ඇය පාසැලට පැමිණෙන තෙක් මග බලා සිටියෙමි. ඈ නොපැමිණි දියනයන්හි මගේ සිත දහස් වර හඬා වැටුණි. නමුත් මා එසේ ඇය ගැන බලා සිටි බව දැන සිටියේ මා පමණි.  එක් වතාවෙක ඈ සති කිහිපයක්ම පාසැලට නොපැමිණියේය. සොයා බැලීමේදී ඇයට දරුණු උණ රෝගයක් වැළදී ඇති බව දැනගන්නට ලැබිණි. මම මහත් කණගාටුවෙන් පසුවූ බව මගේ ගුරුතුමිය කෙසේ හෝ හඳුනාගෙන තිබිණ. ඈ මහත්වූ කරුණාවෙන් මා ලඟට කැඳවා ඇගේ ඇත්ත තත්වය පහදා මා ඇය කෙරෙහි සිතක් රඳවා ඇත්නම් එය අත්හැරගන්නා ලෙසත්, ඇගේ දෙමාපියන් කිසිවිටෙකත් මේ සම්බන්ධයට කැමති නොවනු ඇතැයි ද පහදා දුණි. ම'සිත සිය දහස් වර හඬා වැටුණි. මලීෂා යලි හමුවන තුරු ඇඟිළි ගනිමින් මම පසුවුනෙමි. සැමදාකම හවස් යාමයේ මම අප පල්ලියට ගොස් ඈ වෙනුවන් යාඥා කලෙමි. දිනක් අප පන්ති රැස්වීමේදී ද අප ගුරුතුමිය ඈ වෙනුවෙන් අප සියළු දෙනාටම යඥා කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. අපි සැවොම ඈ වෙනුවෙන් යාඥා කලෙමු. දෙවියන් ගෙන් අපි ඉල්ලා සිටියේ ඇයට ඉක්මන් සුවය ලබා දෙන ලෙසයි.

කිහිප විටක්ම මම ඈගේ නිවෙස ඉදිරියෙන් ගමන් ගත්  නමුත් මට ඈ මුන නොගැසුණි. තවත් සති කිහිපයකට පසුව ඇය සුවපත්ව පාසැලට පැමිණියේය. මේ සති කිහිපයට ඈ වැහැරී සුදුමලිව ගොස් සිටිබව පෙනුණි. මා දුටුවිට ඇගේ නෙතට කඳුළු පිරෙනු දුටුවෙමි.

"චිෂී, සුබ උදෑසනක්! ඔබට" මා කිසිවක් කීමට පෙරම ඇය පැවසුවේය.

"සුබ උදෑසනක් මලීෂා, කොහොමද ? ඔයාට, දැන් සනීපද? "

"අනේ ඔව් චිෂී, දැන් නම් මට හොදටම සනීපයි. ඔයාට කොහොමද? චිෂී?"

"වරදක් නෑ මලීෂා, මම නම් හොඳින් ඉන්නවා. ඔයාගේ මග හැරුනු නෝට්ස් ටික ලියාගන්න මම උදව් කරන්නම්. මේ ටිකේ ඔයාට වැඩ ගොඩක් පාඩු උනා නේ ද"

" ඒක නම් ලොකු උදව්වක් චිෂී.  ඔයාට ගොඩාක් ස්තූතියි!"

" ආ.... ඒක ඉතාම සුළු උදව්වක් නෙ මලීෂා."

පාසල් වේලාවෙන් පසුව අපි දෙදෙනාම එකතුව පහුගිය දිනයක් හි මගහැරුණු පාඩම් ලියා ගතිමු. ඒවා සාකච්ඡා කලෙමු. කාල සීමාවෙන් පසුව වුවද අප ගුරුතුමිය අප වෙනුවෙන් වෙහෙසී පහුගිය පාඩම් නැවත අපට කියාදීම නිසා මගේ ද දැනුම වර්ධනය වීම සිදුවිය.

මේ හේතුවෙන් ඇයටද කිසිදු අපහසුවකින් තොරව ඉදිරි වැඩ කටයුතු කරගෙන යාමට හැකිවී තිබිණ. ගතින් දුබලව සිටි ඈ රැකබලා ගැනීමට ඇගේ දෙමාපියන් මහත් උත්සාහයක් ගත් බව පෙනිණ. නිතරම පාසැල් වේලාවෙන් පසුව ඇගේ මව අප සමඟ රැදී සිටිමින් ඇයට වේලාවට ආහාර හා බෙහෙත් ලබා දීම ඈ අතින්ම සිදුවුණි. අප පාසැල හමාරවී ආපසු යත්දී ඇය මා අපගේ නිවෙස අසලින් බස්සවා යාම නිසා ඇය ඉතා කරුණාවන්ත කාන්තාවක් බව මට පසක් විය.

ඇගේ මව මා සමඟ කල කතාබහේදී මගේ මව ඈ හඳුනන බවත් මගේ මවගේ ස්වාමිදුව ඈ ගේ හොඳම මිතුරිය බවත් ඈ දැන ගත්තේය. මේ ගමන් වාරයන් හිදී ඈ මට ස්තූතිය පුද කිරීමටත් සුබ පැතීමටත් අමතක නොකළේය. මේ හඳුනා ගැනීම නිසා ඈ ඉතා ඕනෑකමින් මා හා ඇසුරුකිරීම අප දෙදෙනාගේ පාසැල් වැඩ පහසුවෙන් කරගෙන යාමට රුකුලක් විය.  අප වර්ශ අවසාන විභාගයට මුහුණ දුන්නේ මේ අතර වාරයේ දීය. අප දෙදෙනාම ඉතා උසස් ලෙස සමත් වී තිබුණි. මෙය අප දෙදෙනාගේම දෙමාපියනට මෙන්ම අපගේ ගුරුතුමියට ද මහත් සතුටක් ගෙන දුන් බව පෙනිණ. අවසන් දිනයේ දී ගුරුතුමිය අප පසසමින් දේශනාවක් කරන්නට ද අමතක නොකලාය. 

මලීෂාගේ මව මා හට සලකනු ලැබූයේ ඇගේම පුතෙකුට සලකන අයුරෙනි. බොහෝ විට අන් ජාතීන්, අප්‍රිකානුවන් වූ අපහට සලකන්නේ ඉතා පහත් අයුරෙනි. අප ජාතිය වහලුන් සේ සෑම විටම වැඩකල යුතු බවත් ඔවුන්ට වඩා අප ජාතිය පහත් බවත් ඔවුන් සිතති. මේ අනුව බලත්දී ඇය ඉතා හොඳ ගතිගුණෙන් යුතු කාන්තාවක් බව අපි තේරුම් ගත්තෙමු.  මගේ මව අත සමහර දිනෙක පණිවිඩයක් එවීමටත්, සමහර විටෙක රස කැවිල්ලක් දෙකක් එවීමටත් ඇය අමතක නොකලාය.  මගේ මව වැඩ කල ශ්‍රී ලාංකික විජේසේකර යුවල සමඟ තිබූ කිට්ටු සම්භන්ධය නිසාවෙන් ඇය මගේ මව සමඟ ද යෙයෙලියක සේ ආශ්‍රය කලේය.  මේවාගේ කිට්ටු සබදතා බොහෝ විට සිදු නොවන්නකි. සේවකයා ඉතා පහත්මට්ටමකම ලා තබා ගැනීම සිරිතකි. ඔවුන් සමඟ එක්ව ආහාර ගැනීම වත් කිට්ටු සබදතා පැවැත්වීම වත් සිදුවන්නේ කලාතුරකිනි. මව ගෙන් නිතර නිතර සිදුවන කතා බහේදී ලංකාව ගැන බොහෝ විස්තරද එම වැසියන්ගේ ජීවන රටා ද මම දැනගත්තෙමි. විජේසේකර යුවල හා මලීෂා ගේ දෙමාපියන් වන ගුණරත්න යුවල ආශ්‍රය කිරීම නිසා අපි සැවොම ලංකාවට ප්‍රිය කලෙමු. ශ්‍රී ලංකාව ඉන්දියන් සාගරයේ පිහිටි දූපතක් බවත්, එහි වැඩි දෙනෙකු බෞද්ධයන් බවත් ඒ රටේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අප රටේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර වලට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් බවත් මම දැනගතිමි. 
(පින්තූර ලබා ගත්තේ අන්තර්ජාලයෙනි.)