මල් කෙල්ලක් මං


Comments

  1. කදු මුදුනින් නැගී ඇවිත් බිමට තමා පය
    කියා කරන අකුරු දෙකක් ඇවිත් තබා හිත
    ලගාවෙන්න බැරි අරමුණු දුකක් නේද සද
    එපා ඉතිං ලතවෙන්නට මල් කෙල්ලේ ඔබ

    ReplyDelete
  2. http://chandigesithuviliuyana.blogspot.com/2013/02/blog-post.html

    මෙහෙම එකක් පෙන්නල තියෙනවා ඒක නෑනේ...

    ReplyDelete
  3. තවත් මේ වගේ දරුවන් කොපමණ ඇතිද ?

    ReplyDelete
  4. හරි ලස්සන කවි පෙල. මෙහෙම දරුවො නං අපමණයි ලොකු පන්සල් ගාව

    ReplyDelete
  5. බොහොම දුක හිතෙන කතාවක් ලස්සන වචන ටිකකින් හංගල

    ReplyDelete
  6. සංවේදී පද ටිකක් චාන්දි අක්කා. දුප්පත් කම මිනිස්සුන්ව අසරණ කරන තරමක්..

    ReplyDelete
  7. අමරදේවයන්ගේ මේ ගිය මතකද?

    සුදු නෙළුම කෝ
    සොරබොර වැවේ
    මල් සුවඳ දුන් මහියංගනේ‍
    මල්නෙලා විකිණුව පංසලේ..

    මේ දැරිය නාගරික සමාජයේ දැරියක් වුණත් අර ගීය හා සමානයි. දුප්පත්කම හංගාගෙන හිනාවෙන්න..

    අපූරු කවි සිතුවමක්... මුලු අදහසම චිත්‍රපටයක්වගේ මැවෙනවා..

    ReplyDelete
  8. අප්පේ දේශක තුමාගෙ පද බැඳිල්ලෙ ලස්සන. බොහොම ස්තූතියි!

    ReplyDelete
  9. @දේශක තුමා;
    අනේ ඒක පොඩි වැරදීමක්. එක වාගෙ කවි දෙකක් එක ලඟට වැඩක් නෑනෙ.

    ReplyDelete
  10. @ සංජය;
    ඒක ඇත්ත සංජය. මේ කවිපෙලට පාදක උනේ අපි නිතර යන එන පාරෙ , අපේ මහත්තයා උගන්වන දහම් පාසැලේ දරුවන් මල් විකුනනවා පිල්ලෑව ළඟ. එයාල ඉන්නෙ වේරහැර කොරියාව කියල හඳුන්වන හරියෙ. ඒ අය හරිම අසරන පවුල් වල දරුවන්. අපි ගිහාම බොහොම ආදරෙන් මල් දෙන්නෙ. ඒ උනාට එයාලගෙ දුක් කරදර සේරම හංගාගෙන. මේ දසුන හරිම සංවේදියි මට.

    ReplyDelete
  11. @ කවිකාරි නංගි;
    මම සංජයට ලීව සටහන බලන්න නංගි. ඒ දේ නිසා ලියවුන දෙයක් කාලෙකට ඉස්සර.

    ReplyDelete
  12. @ කස්සා;
    ස්තූතියි, කස්සා මල්ලි කාලෙකට පස්සෙ ඇවිත්. බොහොම සතුටු හිතුනා ඔයාගෙ සටහන කියවලා.

    ReplyDelete
  13. @ ළිහිණි;
    මේක කාලෙකට කලින් ලිව්ව දෙයක්. අපි නිතර යනවා නෙළුම් මල් ගන්න මේ දරුවන් ගෙන්. අපේ මහත්තයා උගන්වන දහම් පාසැලේ සමහර අය ඉගෙන ගන්නවා. මේ අය බොහොම දුකසේ ජීවිත ගෙවන අය. අපි දෙන්නාම පුලුවන් ලෙස දරුවන්ට උදව්කරනවා උදව් ඉල්ලා ආවහම. මහත්තයා හැම ඉරිදාම කොල කැඳ වේලක් දෙනවා ඒ දරුවන්ට. එයා ගිය මුල් දිනවල දරුවන් කලන්තෙ දාල රැස්වීම වෙලාවෙ වැටිලා. මට ඇවිත් කිව්වා මෙහෙම කරමු කියලා. එදා සිට නොකඩවා අපි එය කරගෙන යනවා. සතුටුයි ඒ වගේ දෙයක් හරි අපිට කරන්න ලැබුනු එකට.

    ReplyDelete
  14. @ දයානන්ද මල්ලි;
    මේ කලින් ලියාපු උත්තර ටිකෙන් දැනගන්න පුළුවන්නෙ මල්ලි මේ කවි පෙලට පාදක උන දේ. බොහොම ස්තූතියි වටිනා විචාරයට. දරුවෙක් ගෙ ඇස් පාදන එක ලොකු පිනක් කියල තමයි මහත්තයා එහෙට යන්නෙ. ගමේ අය ටිකක් ඒ අයව කොන් කරල ඉන්නෙ. ඒ උනාට දරුවන් ටික හදාගන්න ඕනෙ. අනාගතය අඳුරු කරගන්න දෙන්නෙ නැතිව.

    ReplyDelete
  15. ලස්සන කවි ටික..
    එකම මල දෙන්නෙකුට දෙවිදිහකට..

    ReplyDelete
  16. @ Chandana;
    ජීවිතේ හැටි ඔහොම තමා, කෙනෙක්ට සැප කෙනෙක්ට දුක. කර්ම විපාක අනුව ලැබෙන හැටි.

    ReplyDelete
  17. ලස්සන කවි සිතුවමක්.. මං ලිවුව සරුංගලේ කතාව මතක් උනා මට..

    ReplyDelete
  18. හරිම දුක හිතෙන විදිහට ලියලා තියනනා චාන්දි..දිගටම ලියන්න ..

    ReplyDelete
  19. @ Dinesh;
    ම්.. මං ඒක කියවලා නෑ. ගිහින් බලන්නම්. ස්තූතියි! දිනේශ්.

    ReplyDelete
  20. @රූ;
    ස්තූතියි! ලියන එක නම් නවත්තන්නෙ නෑ රූ.

    ReplyDelete
  21. කවි ටික කියෙව්වම හරිම දුක හිතෙනවා.ජීවිතේ දුකක් කියල බුදු හාමුදුරුවො කිව්වෙ ඒකනෙ.

    ReplyDelete
  22. හ්ම්ම්.. ඇති නැති පරතරයේ බලපෑම...

    ReplyDelete
  23. @ බ්ලූ ලෝටස්;
    ඒක තමා, සමහර දේ අපිට ලැබෙන විදිහ වෙනස්. ඒකෙන් දුක උපදිනව. ස්තූතියි! සාදරෙන් පිළිගන්නවා මේ අඩවියට.

    ReplyDelete
  24. @ ප්‍රාර්ථනා;
    ම්...... ඇති නැති පරතරය විශම තාව. ස්තූතියි! ප්‍රාර්ථනා.

    ReplyDelete
  25. කවියට වඩා ඒ පිටිපස්සෙ ඇති කථාව දුක්බරයි. ඔබ දෙපළ කරන්නෙ ඉතා උතුම් වැඩක්. ජය පතනවා!

    ReplyDelete
  26. බොහොම ස්තූතියි ලහිරු පුතා. විභාගෙ හොඳට කලා නේද?

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

සෙනෙහස!