මල් කෙල්ලක් මං
අලුත් අවුරුදු සුබ පැතුම්!
ඔබ සැමට අලුත් අවුරුදු සුබ පැතුම්! සෙනෙහසින්.
Popular posts from this blog
ආදරණීය මලීෂා - 8 වන කොටස.
වනය තුළ යම් තරමට සිසිලසක් ගෙන දෙන වන ගහනයක් තුලට අපි පිවිසියෙමු. කොල පැහැති විශාල ගස් එකිනෙකට ලංව පිහිටා තිබිණ . සැම්බීසි ගං කොමලිය පැත්තකින් නිහඬ ව ගලා බසී. සරුසාර පස නිසා මේ දෙපස විශාල ලෙස ගස් පිහිටා තිබේ . සැම්බියානුවන් වශයෙන් අපි අපේ රට ගැන ආඩම්බර වීමු . මේ නිසාම විදේශිකයන් මේ නගරයන් හි සංචාරකයින් ලෙස ගැවසෙන බැවින් අප රටට විශාල විදේශ විනිමයක් ලැබුණි . ගහකොළ ට ආදරය කිරීමේ පුරුද්දත් , ඒවා රැක ගැනීමේ පුරුද්දත් අපිට පාසැලේ විෂයයන් තුළින් ම ලැබුණි . සෑම අප්‍රිකානු වෙකුගේ හදවතේ තමන් අප්‍රිකානු වෙකු බවට අභිමානයක් තිබේ . ඒ හැඟීම අපේ ලේ තුලට කිදාබැස තිබේ . කළු පැහැති සමත් , හැඩිදැඩි ශරීර ශක්තියක් ඇතියවුන් ලෙස අප්‍රිකානු වන් සැලකේ . පිටතින් අපි එසේ වූවත් බොහෝ දෙනෙක් සංවේදී සිත් ඇති අය බව ඔබට කිව යුතුය . ඈතින් අලියකු ගේ හිසක් මතුවිය . ඒ අනුව අලි රංචුවක් ලග ලගම ඇති බවට සළකුණු විය . අරුමයක් නොවේ. අලි ඇතුන් විස්සක් පමණ වනයෙන් එළියට ආවේ අපි නොසිතූ පරිද්දෙනි . "ෂා.. ඒක පුදුම දර්ශනය ක්. ලංකාවේ අපිට මෙහෙම දකින්න වෙන්නේ නෑ." මලීෂා ගේ පියා විමතියෙන් කීවේය . මද වේලාවක් අපි ඒ ...
අවුකන හිද .
කලා වැවේ දිය මතුපිට නැගෙන රිදී බුබුලු දිහා බලා අවුකන බුදු පිළිම වහන්සේ කදුළු හෙලයි නිසල නෙතින් වනය දිහා බැලුම් හෙලා සංතාප හදවතින් එකින් එක කැපෙනා වනස් පතිය දිය සිදී යන වැව් දියවර දෙස බලා බුදු පිළි රුව නිහඬ මුවින් සංතාප හදින් බලා හිදී සසල නෙතින් දිනෙන් දින අහිමි වෙන සිසිලස සිදී බිදී යන මහා ජලාධාරාව අහිමි වී යන සත්ව ප්‍රජාව බලා හිඳ බුදු මුවින් සැලෙයි අනියත දහම් බිඳක් මනුසතා උදෙසාම චාන්දි.
හයියෝ...
ReplyDeleteකදු මුදුනින් නැගී ඇවිත් බිමට තමා පය
ReplyDeleteකියා කරන අකුරු දෙකක් ඇවිත් තබා හිත
ලගාවෙන්න බැරි අරමුණු දුකක් නේද සද
එපා ඉතිං ලතවෙන්නට මල් කෙල්ලේ ඔබ
http://chandigesithuviliuyana.blogspot.com/2013/02/blog-post.html
ReplyDeleteමෙහෙම එකක් පෙන්නල තියෙනවා ඒක නෑනේ...
තවත් මේ වගේ දරුවන් කොපමණ ඇතිද ?
ReplyDeleteහරි ලස්සන කවි පෙල. මෙහෙම දරුවො නං අපමණයි ලොකු පන්සල් ගාව
ReplyDeleteබොහොම දුක හිතෙන කතාවක් ලස්සන වචන ටිකකින් හංගල
ReplyDeleteසංවේදී පද ටිකක් චාන්දි අක්කා. දුප්පත් කම මිනිස්සුන්ව අසරණ කරන තරමක්..
ReplyDeleteඅමරදේවයන්ගේ මේ ගිය මතකද?
ReplyDeleteසුදු නෙළුම කෝ
සොරබොර වැවේ
මල් සුවඳ දුන් මහියංගනේ
මල්නෙලා විකිණුව පංසලේ..
මේ දැරිය නාගරික සමාජයේ දැරියක් වුණත් අර ගීය හා සමානයි. දුප්පත්කම හංගාගෙන හිනාවෙන්න..
අපූරු කවි සිතුවමක්... මුලු අදහසම චිත්‍රපටයක්වගේ මැවෙනවා..
@ amila,
ReplyDeleteදුකයි තමා.
අප්පේ දේශක තුමාගෙ පද බැඳිල්ලෙ ලස්සන. බොහොම ස්තූතියි!
ReplyDelete@දේශක තුමා;
ReplyDeleteඅනේ ඒක පොඩි වැරදීමක්. එක වාගෙ කවි දෙකක් එක ලඟට වැඩක් නෑනෙ.
@ සංජය;
ReplyDeleteඒක ඇත්ත සංජය. මේ කවිපෙලට පාදක උනේ අපි නිතර යන එන පාරෙ , අපේ මහත්තයා උගන්වන දහම් පාසැලේ දරුවන් මල් විකුනනවා පිල්ලෑව ළඟ. එයාල ඉන්නෙ වේරහැර කොරියාව කියල හඳුන්වන හරියෙ. ඒ අය හරිම අසරන පවුල් වල දරුවන්. අපි ගිහාම බොහොම ආදරෙන් මල් දෙන්නෙ. ඒ උනාට එයාලගෙ දුක් කරදර සේරම හංගාගෙන. මේ දසුන හරිම සංවේදියි මට.
@ කවිකාරි නංගි;
ReplyDeleteමම සංජයට ලීව සටහන බලන්න නංගි. ඒ දේ නිසා ලියවුන දෙයක් කාලෙකට ඉස්සර.
@ කස්සා;
ReplyDeleteස්තූතියි, කස්සා මල්ලි කාලෙකට පස්සෙ ඇවිත්. බොහොම සතුටු හිතුනා ඔයාගෙ සටහන කියවලා.
@ ළිහිණි;
ReplyDeleteමේක කාලෙකට කලින් ලිව්ව දෙයක්. අපි නිතර යනවා නෙළුම් මල් ගන්න මේ දරුවන් ගෙන්. අපේ මහත්තයා උගන්වන දහම් පාසැලේ සමහර අය ඉගෙන ගන්නවා. මේ අය බොහොම දුකසේ ජීවිත ගෙවන අය. අපි දෙන්නාම පුලුවන් ලෙස දරුවන්ට උදව්කරනවා උදව් ඉල්ලා ආවහම. මහත්තයා හැම ඉරිදාම කොල කැඳ වේලක් දෙනවා ඒ දරුවන්ට. එයා ගිය මුල් දිනවල දරුවන් කලන්තෙ දාල රැස්වීම වෙලාවෙ වැටිලා. මට ඇවිත් කිව්වා මෙහෙම කරමු කියලා. එදා සිට නොකඩවා අපි එය කරගෙන යනවා. සතුටුයි ඒ වගේ දෙයක් හරි අපිට කරන්න ලැබුනු එකට.
@ දයානන්ද මල්ලි;
ReplyDeleteමේ කලින් ලියාපු උත්තර ටිකෙන් දැනගන්න පුළුවන්නෙ මල්ලි මේ කවි පෙලට පාදක උන දේ. බොහොම ස්තූතියි වටිනා විචාරයට. දරුවෙක් ගෙ ඇස් පාදන එක ලොකු පිනක් කියල තමයි මහත්තයා එහෙට යන්නෙ. ගමේ අය ටිකක් ඒ අයව කොන් කරල ඉන්නෙ. ඒ උනාට දරුවන් ටික හදාගන්න ඕනෙ. අනාගතය අඳුරු කරගන්න දෙන්නෙ නැතිව.
ලස්සන කවි ටික..
ReplyDeleteඑකම මල දෙන්නෙකුට දෙවිදිහකට..
@ Chandana;
ReplyDeleteජීවිතේ හැටි ඔහොම තමා, කෙනෙක්ට සැප කෙනෙක්ට දුක. කර්ම විපාක අනුව ලැබෙන හැටි.
ලස්සන කවි සිතුවමක්.. මං ලිවුව සරුංගලේ කතාව මතක් උනා මට..
ReplyDeleteහරිම දුක හිතෙන විදිහට ලියලා තියනනා චාන්දි..දිගටම ලියන්න ..
ReplyDelete@ Dinesh;
ReplyDeleteම්.. මං ඒක කියවලා නෑ. ගිහින් බලන්නම්. ස්තූතියි! දිනේශ්.
@රූ;
ReplyDeleteස්තූතියි! ලියන එක නම් නවත්තන්නෙ නෑ රූ.
කවි ටික කියෙව්වම හරිම දුක හිතෙනවා.ජීවිතේ දුකක් කියල බුදු හාමුදුරුවො කිව්වෙ ඒකනෙ.
ReplyDeleteහ්ම්ම්.. ඇති නැති පරතරයේ බලපෑම...
ReplyDelete@ බ්ලූ ලෝටස්;
ReplyDeleteඒක තමා, සමහර දේ අපිට ලැබෙන විදිහ වෙනස්. ඒකෙන් දුක උපදිනව. ස්තූතියි! සාදරෙන් පිළිගන්නවා මේ අඩවියට.
@ ප්‍රාර්ථනා;
ReplyDeleteම්...... ඇති නැති පරතරය විශම තාව. ස්තූතියි! ප්‍රාර්ථනා.
කවියට වඩා ඒ පිටිපස්සෙ ඇති කථාව දුක්බරයි. ඔබ දෙපළ කරන්නෙ ඉතා උතුම් වැඩක්. ජය පතනවා!
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි ලහිරු පුතා. විභාගෙ හොඳට කලා නේද?
ReplyDelete