චාන්දිගේ සිතුවිලි උයන

අපි ප්‍රැන්සිස් ටවුමට එනකොට රෑ වෙලා. ඉතින් නැවතුනේ ලස්සනම තැනක. ඒ තැන චැලේස් ක්‍රමයට හදාපු ඉතාම මනරම් ස්ථානයක්. මම මගෙ මතක කාලෙක නැවතුන ලස්සනම තැනක් එතන. තාමත් ආසයි ආයෙත් යන්න ඇත්නම්. අපිට මුදල් ඉතිරි කරගන්න ඕනෙ උනත්, මගෙ මහත්තයා මට තියෙන ආදරේටම මෙතන නවාතැන් ගන්න හිතුවා කියල මට හිතුන. ඒ මටයි පුතාටයි දුර ගමනකට පස්සේ හොද නින්දක් හා විවේකයක් අවශ්‍යයි කියල හිතල වෙන්න ඇති. එයාට මට වඩා මහන්සි ඇති, ඒ උනත් මට පෙන්නුවේ නෑ. මාව නිතරම සතුටු කරන්නනේ හිතන්නෙ. අපි හොදට කෑම වේලක් අරන් නිදා

දකුණු අප්‍රිකාව බොට්ස්වානා ජීවිතය කියන්නෙ මහ පුදුම දෙයක් . අපිට දේවල් ලැබෙන්නෙත් මහ පුදුම විදිහට . අපේ පවුලට දියණියක සෙනෙහස අහිමි උනේ පෙර අපි කරපු කර්ම ශක්තීන් නිසාම වෙන්න ඇති . මගේ හිතේ නම් හැබැයි , දරුවො ලැබෙන්න ඉන්න වෙලාවෙ වැඩි කැමත්ත තිබුනේ පුතාලට කීවොත් නිවැරදියි . මගෙ මහත්තයා නම් දුවෙකුට ආසාකල බව දැන ගත්තෙ චූටිම පුතා හම්බවෙලා මාස ගානකට පස්සෙ මට ලියපු කාඩ් පතක් කාර් එකේ කබි හෝල් එකේ තියල දැක්ක වෙලාවේ . මට ඒ මොහොතෙ හිතට දුකක් ආවත් පස්සෙ ඒ ගැන ඒ තරම් හිතුවෙ නෑ . කාලයත් එක්ක අපි අපේ ජීවිත සටනට පුරුදු වුනේ හැම පවුලක්ම වගේ . අපිට හිටියෙ පුතාලම තුන් දෙනෙක් නිසා මට පහසු උනා කියල මට හිතෙනවා . ඳග මලු උනාට මම පස්සෙන්ම හිටිය නිසාත්, හොද පාසැලකට යවාගන්න පුලුවන් උන නිසාත් මෙහෙම හැදුන කියල සතුටු වෙන්න පුලුවන් නේද, කියල මම හිතා හිටිය . තුන්දෙනාම පොඩිකාලෙ අපි හිටියෙ වෙන රටකනෙ . ඉතින් ලොකු පුතා හම්බ වෙන්න ඉන්නව කියල දැනගත්ත