චාන්දිගේ සිතුවිලි උයන

ඈත දුරක නැගෙනහිරෙන් පායන සඳ මේ වගේද වෙනසක් නැති ඒ සඳවත ඔබට වගෙම මට පෙනේද කාලයේ වැලිතලාවේ වියැකී යන සඳ එදා වගෙද වෙනසක් නොමවී තිබුනේ නම්  කෙලෙසද මේ මිහිමත වෙහෙර දේවි උයන පුරා පිපි මල් ගොමු මිලින වෙලා මුකුලිත මල් හැලී ගොසින් ගහ කොල සැම පාලු වෙලා අප දෙදෙනා පියමං කල මාවත නම් අලුත් වෙලා දුවගෙන මට එන්න හිතයි වසන්තයට අත වනලා මේ මිහිමත දෙකෙලවරක අප දෙදෙනා තනිවීලා සුසුම් ලමින් ඉන්නට ඔබට මටද උරුම වෙලා කාලය ඉගිලෙමින් රූසිරු  වියැකෙන අයුරු  බල  බලා රිදුම් දෙන හදවතේ කොනක මං   තනිවෙලා