චාන්දිගේ සිතුවිලි උයන

ඩේවිඩ් ලිවිංස්ටන් මහතා ගේ පිළිරුව.  අපි සියල්ලෝම බස් රථයකින් යලිත් ගම්මානයක් බලා පිටත් වුනෙමු. අපිට අපේ ජාතික ගෝත්‍රික  නැටුම් බලාගැනීමට හැකි වේවි යැයි මගේ ගුරුතුමිය පවසා සිටි හෙයින් අපි ඉතා සතුටින් සිටියෙමු . ගම්මානයේ මැද මිදුලේ අප යනවිටත් ඔවුන් ඒ සංදර්ශනය සඳහා ලක ලෑස්ති වී සිටියහ . වෙස්මුහුණු හා වර්ණවත් පාටින් ඔවුන්ගේ මුහුණු වර්ණවත් වී තිබුණි . ඉතා වර්ණවත් ඇදුම් ආයිත්තම්වලින් සැරසී සිටි ඔවුන් අපේ පැමිණීමෙන් සතුටු වූ බව අපි දුටුවෙමු . හූ හඬින් තොල් වලට ගසමින් වූඋ....හූඋ... ශබ්දයන් නිකුත් කරමින් ඔවුන්ගේ නැටුම් ආරම්භ විය. වටේ කැරකෙමින් තාලයට බඳ හා පස්සා පැත්ත  ලෙලවමින් ඔවුන් නැටුම් ඉදිරිපත් කලේ අප සැම කුල්මත් කරමිනි. විශේෂයෙන්ම මලීෂා ඇතුළු ඇගේ පවුලේ අය මේ සංදර්ශනය දෙස අමන්දානන්දයෙන් යුතුව බලා සිටිනු දක්නට ලැබුණි . පැයක කාලයක් අපි නැටුම් බලමින් සතුටු වූ අතරම අපිද නැටුවෙමු. නැටුම් සඳහා ඇයද අප හා ලැජ්ජාවෙන් යුතුව එක් විය. අපි ඇයව වට කර ගෙන නැටුවෙමු . ඒ මිහිරි රාත්‍රිය තවමත් මගේ මතක අතර තැන්පත් ව ඇත්තේ කිසිදා නොමැකෙන ලෙසිනි . අපි නවාතැන් පලට පැමිනෙන විට රෑ බෝවී තිබුණි .